Małgorzata jest historyczką sztuki oraz artystką pracującą w glinie. Ukończyła Uniwersytet Wrocławski oraz studia podyplomowe na ASP w Łodzi. Podczas studiów zafascynowała się tematyką związaną z japońską sztuką i architekturą. Od tamtego czasu zaczęłą rozwijać własne umiejętności garncarskie, aż w 2017 roku otworzyła własną pracownię, by poświęcić się ceramice całkowicie. Jej prace są bliskie naturze nie tylko dzięki swojej organicznej estetyce, ale również przez próbę odtworzenia pozornie przypadkowych niedoskonałości i struktur. W swojej twórczości skupia się głównie na ceramice użytkowej lepionej ręcznie lub toczonej na kole garncarskim z glin kamionkowych.
Małgorzata Łyszczarz
W mojej pracowni powstaje głównie ceramika użytkowa wypalana w wysokich temperaturach: donice, wazony oraz zastawa stołowa. Wszystkie naczynia tworzę własnoręcznie: na kole garncarskim, metodą „z płata” lub z wałeczków. Są to tradycyjne, pracochłonne metody formowania, które moim zdaniem najlepiej oddają pierwotny charakter materiału, jakim jest glina. Istotny jest dla mnie ludzki wymiar form kształtowanych ręcznie – ich organiczny kształt, nieregularna faktura, skazy, drobne pęknięcia. Są to cechy zbliżające je do form natury. Przypominają, że człowiek również jej częścią.
Prace powstają z glin szamotowych Są formowane ręcznie oraz na kole garncarskim. Szkliwa nakładane są pędzlem, lub poprzez zanurzenie i polewanie. Naczynia wypalane są w piecu elektrycznym w wysokim zakresie temperatur.
